• Idziesz przez świat i światu dajesz kształt poprzez Twoje czyny
ZDJĘCIA ARCHIWALNE W SERWISIE YOUTUBE

W roku 1917 przy ulicy Kołłątaja 45 zostało otwarte żydowskie gimnazjum, któremu nadano nazwę „Jawne”. Prezesem Rady Nadzorczej szkoły został Salomon Gutman, a na stanowisko dyrektora gimnazjum zaangażowano doktora Noaha Brauna. W najwcześniejszym etapie swojego istnienia gimnazjum borykało się z rozlicznymi trudnościami. Przede wszystkim uczęszczało do niego zbyt mało uczniów. W 1925 roku Rada Nazdorcza postanowiła ratować szkołę przed likwidacją. Wszyscy członkowie rady opodatkowali się na rzecz gimnazjum.

Na początku roku szkolnego 1929/1930 szkoła przeniosła się do nowego gmachu ufundowanego przez Szymona Fürstenberga. Na jego cześć zmieniono nazwę szkoły na Koedukacyjne Gimnazjum imienia Szymonostwa Fürstenbergów. W maju 1935 roku wieloletnie starania uwieńczone zostały uzyskaniem przez szkołę praw gimnazjum państwowego.

W związku z reorganizacją szkolnictwa w Polsce zakład w Będzinie stanął przed zadaniem zorganizowania liceum.

Władze oświatowe przyznały szkole prawo do utworzenia aż trzech typów liceów: humanistycznego, przyrodniczego i fizyczno – matematycznego. W roku szkolnym 1937/1938 otwarto klasy humanistyczne i przyrodnicze. Otwarcie liceum typu fizyczno – matematycznego zaplanowano na najbliższą przyszłość. Planom tym przeszkodziła II wojna światowa

Kolejny rozdział w dziejach szkoły otwarł się w roku 1945. Wówczas w budynku przedwojennego Gimnazjum i Liceum imienia Szymonostwa Fürstenbergów otwarto Państwowe Gimnazjum Żeńskie. Dyrektorką szkoły została Maria Jarosowa. Gimnazjum było przeznaczone dla uczennic niezamożnych, które z powodu złej sytuacji finansowej rodziców nie mogły uczęszczać do szkół prywatnych. Zapisy do nowej szkoły ogłoszono 1 maja 1945 roku, a naukę rozpoczęto 4 maja. W pierwszym dniu zgłosiło się 120 osób, do końca roku liczba uczennic sięgnęła 400. W budynku obecnie zajmowanym przez II Liceum Ogólnokształcące przeznaczono na potrzeby szkoły początkowo dwie sale. Pozostałe pomieszczenia gmachu zajmował Sąd Grodzki, Urząd Hipoteczny i Związek Rzemieślników. Początkowo lekcje odbywały się na trzy zmiany. Korzystano także z dwu sal w pobliskim Domu Katolickim. Gdy pogoda na to pozwalała, lekcje odbywały się także w ogródku szkolnym. W tym okresie najważniejszym zadaniem było uzyskanie więcej sal na potrzeby szkoły. Proces ten postępował stopniowo. W szkole z biegiem czasu otwarto stołówkę oraz bibliotekę, w dużej mierze dzięki pomocy rodziców uczennic. Uczennice angażowały się w prace społeczne nad uporządkowaniem terenów, które uległy zniszczeniu w czasie wojny, organizowały zbiórki pieniędzy na odbudowę zamku będzińskiego, akcje charytatywne na rzecz osób wymagających pomocy, domów dziecka i domów opieki społecznej.

Rok 1945/1946 był bardzo owocnym rokiem szkolnym i jednocześnie zaskakującym.
Na miejsce dyrektor Jarosowej przybył nowy dyrektor – Bronisław Rola. Zmiany nie ominęły też grona pedagogicznego. Rok szkolny 1947/1948 rozpoczął się dopiero 18 września,
co spowodowane było remontem szkoły. Placówka uzyskała nową nazwę – Szkoła Ogólnokształcąca Żeńska Stopnia Licealnego. W następnym roku szkolnym dokonano reorganizacji klas: III klasy to IX, I to X, a II do XI, przybyły dwie klasy: VIII i IX. W sumie w czternastu klasach uczyło się 400 uczennic. Istotnym wydarzeniem była, pierwsza od 1945 roku, matura. Mury szkolne opuściło 35 osób: 14 z klasy humanistycznej i 21 z przyrodniczej. Od początku istnienia placówki bardzo aktywnie działał w szkole Szkolny Klub Sportowy. Tradycją były też wyjazdy
na obozy zimowe, na których uczono jazdy na nartach. Przez kilka lat obozy te były organizowane w Wiśle, potem w Ustroniu.

Pod koniec lat czterdziestych szkoła, podobnie jak inne, została włączona w proces przemian ustrojowych w Polsce. Coraz częściej organizowano uroczystości z okazji kolejnych rocznic rewolucji październikowej, Święta Pracy, świąt państwowych. Uczniowie brali udział w czynach społecznych, na terenie szkoły działały liczne organizacje mlodzieżowe.

W 1954 roku nastąpiła kolejna zmiana nazwy szkoły na II Liceum Ogólnokształcące im. Hanki Sawickiej. Od tego momentu placówka stała się także szkołą koedukacyjną.

Przełom polityczny w roku 1989 postawił przed szkołą problem zmiany patrona.Na początku lat dziewięćdziesiątych zdecydowano o rezygnacji z imienia Hanki Sawickiej. 30 marca 1994 roku decyzją Kuratora Oświaty szkole nadano imię Stanisława Wyspiańskiego. Wybór patrona nastąpił w drodze ogólnoszkolnego referendum. Oficjalna uroczystość nadania imienia odbyła się 26 listopada 1994 roku. Poświęcono sztandar szkoły ufundowany z darowizn firm i zakładów pracy. Zaproszeni goście mieli okazję obejrzeć na deskach Teatru Dzieci Zagłębia sztukę „Wesele” wystawioną przez uczniów liceum. Odsłonięto też tablicę poświęconą patronowi. Lata dziewięćdziesiąte to również okres rozwoju szkoły. Otwarto pracownię komputerową,
a w 2001 roku pracownię multimedialną. Liceum rozpoczęło systematyczną wymianę polsko – niemiecką ze szkołą w Salzgitter. Regularnie odbywają się w szkole wizyty młodzieży z Izraela. Charakterystyczną cechą szkoły są wystawiane kilka razy do roku przedstawienia na scenie Teatru Dzieci Zagłębia. Szkoła uczestniczy i osiąga sukcesy w programach edukacyjnych, konkursach i olimpiadach, organizuje spotkania z politykami, ludźmi nauki i kultury.

Dyrektorzy:

Maria Jarosowa 1945

Bronisław Rola 1945 – 1946

Zofia Tontkiewicz 1946 – 1950

Barbara Szolc 1950 – 1960

Zdzisław Kaczor 1960 – 1975

Zenon Flak 1975 – 1980

Tadeusz Stradomski 1980 – 1982

Bolesław Szkuta 1982 – 1986

Lidia Orpych 1986 – 2006

Agnieszka Hetman od 2006